دنیــــای دختــرونـــه مـن .

نـه بـا شمــــع.نـه بـا عروســـک معنـــی پیـدا نمیکنـــه.

و نه بـا اشـک و افســـــــــــــــــون.

امــــــــا;تمــــــام اینـها رو در برمیگیـره.

 مــــــــــــــــــــــــن .

نـــه ضعیفـم.نـه ناتـــــــــوان.

چــرا کـه خداونـــد مـنــو بـدون خشـونـــت و زور و بـازو میـــپسنده.

بـارهـا شــده اشــک ریختـم و کـاری جـز ایـن ازم بـرنیـومـده.

واسـه غـم و ناراحتـی و دردای دل عـزیـزامـ.

درد دلـای گفتـه و نگفتـه ی خـودمـ.

کـه حتـی تـو تصـورم نبـود تـا ایـن حـد بـازی ببینـم از سـرنوشتـ.

اشـک ریختـم ، ولـــی اشــــک ریختـن ضعـــف من نیــــسـتـ.

قـــدرت روح مـــــنه.